رویکرد رفتاری هوش راهبردی رهبر در سازمان

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، دانشگاه خلیج فارس

2 کارشناسی ارشد، استانداری کهگیلویه و بویراحمد

3 کارشناسی ارشد،‌ دانشگاه خلیج فارس

چکیده

امروزه رهبران سازمان برای موفقیت در محیط‌های ملی و بین‌المللی به شایستگی‌ها و توانایی‌هایی نیاز دارند تا بتوانند به­‌طور اثربخش به اجرای وظیفۀ خود بپردازند. یکی از این شایستگی‌ها، هوش است. رهبرانی که در بسیاری از زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، عاطفی، شناختی و... به­‌طور هوشمندانه عمل می‌نمایند، می‌توانند موفق باشند. بنابراین هدف این پژوهش اندازه‌گیری هوش استراتژی رهبران در سازمان‌ها است. بدین منظور پرسشنامه‌ای تهیه و در میان کارکنان سازمان‌های دولتی استان کهگیلویه و بویراحمد توزیع گردید. داده‌های گردآوری­‌شده با­استفاده از آمار توصیفی و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه‌­و­تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که هوش استراتژی رهبران از طریق ابعادی مانند هوش عملی، هوش هیجانی، هوش فرهنگی، هوش اجتماعی، خلاقیت، خرد و عقل، خود هدایت‌گری اندازه‌گیری می‌شود. از میان این متغیرها، خلاقیت و هوش عملی بیشترین تأثیر را در اندازه‌گیری هوش رهبران دارند. در این پژوهش مدیران مورد بررسی در تمامی ابعاد هوش استراتژی، از هوشمندی در حدی متوسط برخوردارند و در نتیجه هوش استراتژی متوسطی دارند. با افزایش سابقۀ مدیریتی و سطح تحصیلات نیز، نمرۀ هوش استراتژی این مدیران افزایش می‌یابد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Behavioral Approach for Leader’s Strategic Intelligence in the Organization

نویسندگان [English]

  • Seyed yaghoub Hosseini 1
  • Ali Poozesh 2
  • Shahrbanoo Yadollahi 3
1 Assistant Professor, Persian Gulf University
2 DBA, Iran University of Industries & Mines.
3 MSc, Persian Gulf University
چکیده [English]

     Nowadays, the leaders of the organizations need to acquire specific competence and traits to carry their organizational responsibility effectively in the national and international situations. One of the most significant competences is intelligence. In this regard, the leaders who perform intellectually in social, cultural, emotional, and cognitive fields are more successful than other leaders. This study thus, aims at measuring leaders’ strategic intelligence within organizations. For this purpose, a questionnaire was distributed among the employers of public organizations in Kohkiloye va Boyer Ahmad province. A descriptive analysis and structural equation modeling was used to analysis data. The results revealed that the leaders’ strategic intelligence was measured by practical, emotional, cultural and social intelligence as well as creativity, wisdom and Self-directedness. However, the results showed that creativity and practical intelligence had the greatest impact on measuring leaders’ intelligence. Moreover, the findings indicated that the selected leaders showed the medium level of intelligence in all dimensions of strategic intelligence indicating that they had the medium-leveled strategic intelligence. Furthermore, it was found that the increase in the managers’ educational degree and managerial experience lead to a good rise in their strategic intelligence.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Social Intelligence
  • Leadership
  • Leaders’ Strategic Intelligence
  • Cultural Intelligence, Wisdom

مراجع

 
1. ابارشی, ا., و حسینی, س. (1391). مدل­سازی معادلات ساختاری. تهران: جامعه شناسان.
2. ابزاری, م., اعتباریان, ا., و خانی, ا. (1389). تأثیر هوش فرهنگی بر اثربخشی گروهی (مورد مطالعه: شرکت فولاد مبارکه اصفهان). پژوهش­نامه مدیریت تحول, 2(4), 25-41.
3. الوانی, س. (1389). مدیریت عمومی (جلد چاپ سی و نهم). تهران: نشر نی.
4. پاشا شریفی, ح. (1390). نظریه و کاربرد آزمون­های هوش و شخصیت (نسخه ویرایش اول, جلد چاپ هفتم). تهران: انتظارات فروزش.
5. حاجی پور, ب., وظیفه دوست, ح., و جمشید هروه, ح. (1390). بررسی تأثیر میزان هوش هیجانی بر قابلیت­های مدیریت. مجله مدیریت فرهنگی, 5(11), 45-63.
6. رحیم نیا, ف., مرتضوی, س., و دلارام, ط. (1388). بررسی میزان تأثیر هوش فرهنگی بر عملکرد وظیفه­ای مدیران. نشریۀ مدیریت فردا, 22(8), 67-78.
7. سان, ت. (1389). هنر جنگ. (م. حمیدخانی, مترجم) تهران: انتشارات سیته.
8. فرهنگی, ع., فتاحی, م., واثق, ب., و نرگسیان, ع. (1388). هوش پیش بینی کننده رهبری تحول افرین: بررسی روابط میان هوش معنوی، هوش عاطفی و رهبری تحول آفرین. فصلنامۀ علوم مدیریت ایران, 4(15), 31-57.
9. مختاری پور, م., سیادت, س., و شعله, ا. (1385). بررسی رابطۀ هوش عاطفی با مدیریت منابع انسانی، رهبری اثربخش گروه و پیشرفت شغلی. فصلنامهمطالعات مدیریت بهبود و تحول, 52, 41-56.
10. مشبکی, ا., و تیزرو, ع. (1388). تأثیر هوش هیجانی و هوش فرهنگی بر موفقیت رهبران در کلاس جهانی. نشریه پژوهش­های مدیریت, 2(3), 53-73.
11. ملایی, ع., هروی, ل., افتخارالدین, ر., و آسایش, ح. (1390). بررسی رابطه هوش هیجانی و موفقیت مدیران آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گلستان. فصلنامه دانش و تندرستی, 6(4).
12. میرزایی, خ. (1388). پژوهش، پژوهشگری و پژوهش­نامه نویسی (جلد دوم). تهران: جامعه شناسان.
13. ودادی, ا., و عباسعلی زاده, م. (1386). جایگاه انواع هوش در موفقیت مدیران در عرصۀ جهانی (با تأکید بر نقش هوش فرهنگی). پنجمین کنفرانس بین المللی مدیریت. تهران
14. Boal, K. B., & Hooijberg, R. (2001). Strategic leadership reserach: moving on. Leadership Quarterly, 11(4), 515-549.
15. Boyatzis, R. E., Good, D., & Massa, R. (2012). Emotional, social, and cognitive intelligence and personality as predicators of sales leadership performance. Journal of leadership and organizational studies, 19(2), 191-201.
16. Carr, P. B., Coe, J. G., Derrick, M. G., & Ponton, M. K. (2007). Leadership and self- directed learning implications from The Art of War. 21st International Self-Driected Learning Symposium. Cocoa Beach, FL.
17. Dasborough, M. T., & Ashkanasy, N. M. (2002). Emotion and attribution of intentionality in leadership-member relationships. The Leadership Quarterly, 13(5), 615-637.
18. Earley, P. C., & Ang, S. (2003). Cultural intelligence: indivisual interactions across cultures. Stanford, CA: Standford Business Books.
19. Fronell, C., & Larcker, D. F. (1981). Evaluting structural equation models with unobservable variables and measurment error. Journal Marketing Research, 18(1), 39-50.
20. Gini, G. (2005). Brief report: Adaptation of the Italian version of the Tromo social intelligence scale to the adolescent population. Journal of Adolescence, 29, 307-312.
21. Goleman, D. (1998). What makes a leadership? Harvard Business Review, 76(9), 93-102.
22. Guglielmino, L. M., Long, H. B., & Hiemstra, R. (2004). Historical perspectives series: Self-direction in learning in the United States. International Journal and Self-Directed Learning, 1(1), 1-16.
23. Guichard, J. L. (2011). An application of ancient Chinese philosophical beliefs of leadership as defined within Sun Tzu's The Art of War: Creating nd instrument to measure to the strategic intelligence of a leader. Regent University.
24. Hoffman, B. J., & Frost, B. C. (2006). Multiple intelligence of transformational leaders: an empirical examination. International Journal of Manpower, 27(1), 37-51.
25. Judge, T. A., Colbert, A. E., & Ilies, R. (2004). Intelligence and leadership: A quantitive review and test of theoretical propositions. Journal of Applied Psychology, 89(3), 542-552.
26. Kobe, L., Reiter-Palmon, R., & Rickers, J. D. (2002). Self-reported leadership experience in relation to inventoried social and emotional intelligence. Development, Learning Personality, Social, 20(2), 154-163.
27. Riggio, R. E. (2008). Multiple Intelligences and Leadership: An Overview. In R. E. Riggio, S. E. Murphy, & F. J. Pirozzolo, Multiple intelligence and leadership. New Jersey, Mahwah, London: Lawrence erlbaum associates publishers.
28. Rockstuhl, T., Seiler, S., Ang, S., Van Dyne, L., & Annen, H. (2011). Beyond general intelligence (IQ) and emotional intelligence (EQ): The role of cultural intelligence (CQ) on cross-border leadership effectiveness in a globalizad world. Journal of Social Issues, 67(4), 825-840.
29. Stenberg, R. J. (2001). successful intelligence: a new approach to leadership. In R. E. Riggio, S. E. Murphy, & F. J. Pirozzolo (Eds.), Multiple Intelligences and Leadership (pp. 23-42). Mahwah, NJ: Lawrence Earlbaum and Associates.
30. Sternberg, R. J. (2005). WICS: A model of positive educational leadership comprising wisdom, intelligence, and creative synthesized. Educational Psychology Review, 17(3), 119-262.
31. Toole, K. (2010). Organizational intelligence as a leadership development model. HR Southwest Conference. Fort Worth, Texas: Forth Worth Convention Center.
32. Wilhelm, O., & Engle, R. W. (2004). Handbook of understanding and measuring intelligence. NEW York: NY: Sage.
33. Winston, B. E., & Patterson, K. (2006). An Integrative Definition of Leadership. International Journal of Leadership Studies, 1(2), 6-66.
 
فصلنامه مطالعات مدیریت راهبردی
دوره 4، شماره 16
اسفند 1392
صفحه 17-38

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 05 آبان 1392
  • تاریخ بازنگری: 23 خرداد 1398
  • تاریخ پذیرش: 30 دی 1392

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار